#2 critique

 Z okazji zbliżających się Walentynek (jak komercyjnie!) chcę wspomnieć o... Nie trudno się domyślić. Jednej z komedii romantycznych Woody'iego Allena.

Nie przypadkiem owy plakat (ten jest ładniejszy wg mnie -> bum). Znowu komercja! Najbardziej kasowa komedia Allena... Ale dlaczego? Najprzyjemniejsza, najpogodniejsza... Najlepsza. Dodałabym tu jeszcze argumenty takie jak : bo Paryż, bo znana i lubiana obsada, bo niebanalna fabuła, bo ten film jest jakby z innej bajki (jak pozostałe, które serwuje nam Mistrz).

Po raz enty obejrzałam ten film (mój ulubiony od Woody'iego). Powiem szczerze - nienawidzę komedii romantycznych! Po prostu nie cierpię. Według mnie są...denne? Bezpłuciowe? Tak. Dobre określenie. A tu taki wyjątek! Oczywiście wszystko z jednego powodu - sentyment do Miasta Zakochanych i ciekawość. Wszyscy mówili o nim (komercja!), chwalili, polecali. A ja pierwszy raz uległam większości. I nie żałuję :)

Jestem na tak pod każdym względem. Reżyseria, scenariusz, dowcip, obsada, muzyka (do dziś męczę soundtrack! ach, te francuskie klimaty!). A niby dlaczego zachwyciła mnie właśnie TA (i to) komedia romantyczna? Na pewno ogromną rolę odgrywa tu klimat filmu, muzyka (znowu), a także niebanalna fabuła. Bo w jakiej komedii romantycznej mamy pisarza, który przenosi się w czasie, spotyka swych idolów i wreszcie napotyka świątobliwe Muzy, których zbawienna obecność obdarza go natchnieniem? Innowacyjne rozwiązanie po prostu mnie urzekło. A może utożsamianie się z zagubionym artystą? Któż wie. Przepraszam, jeśli uraziłam miłośników takowych komedii - po prostu to nie dla mnie, ale ta jak najbardziej mi odpowiada.

Na koniec moja ukochana nutka :)

P.S. Skoro cała notka komercyjna no to... Happy Valentine's Day!